"Oddając krew - darujesz życie" - to hasło towarzyszy działaniom Polskiego Czerwonego Krzyża od blisko 60 lat - od czasu, gdy Stowarzyszenie zajęło się kompleksową organizacją i promocją honorowego krwiodawstwa oraz uświadamianiem znaczenia krwi w ratowaniu życia i zdrowia ludzkiego.

Wiele osób słusznie kojarzy związki PCK z okresem międzywojennym, kiedy to za jego sprawą tworzone były pierwsze placówki służby krwi. Pierwszym ośrodkiem w Polsce, który zajmował się problemami transfuzjologii, był „Instytut Pobierania i Konserwacji Krwi”, utworzony w 1935 r. w Warszawie, przy którym działał także „Ośrodek Krwiodawstwa”. Rok później powstał w Łodzi „Ośrodek Przetaczani Krwi”, który działał przy Centralnej Stacji Wypadkowej PCK. W okresie powojennym również Polski Czerwony Krzyż zajął się odbudową placówek ochrony zdrowia, w tym także pracujących na ich potrzeby stacji krwiodawstwa. Pierwsza z nich utworzona została w marcu 1945 r. w Łodzi. Do roku 1948 było ich już 8 w różnych częściach kraju.

Upaństwowienie szpitali, placówek opieki zdrowotnej, stacji pogotowia i stacji krwiodawstwa – nastąpiło na podstawie ustawy z dnia 28.10.1948 r. o zakładach społecznej służby zdrowia i planowej gospodarce w służbie zdrowia (Dz.U. nr 55 poz.434). Na tej podstawie wydano Zarządzenie Ministra Zdrowia z dnia 29.08.1950 r. (MP nr A 98 poz.1228-1232 i Okólnik nr 90-50 z dnia 13.12.1950 r. w sprawie: bezpośredniego nadzoru nad placówkami doraźnej pomocy i krwiodawstwa (177 stacji ratunkowych i 14 stacji krwiodawstwa PCK).

Nie zakończyło to jednak aktywności Polskiego Czerwonego Krzyża na polu krwiodawstwa. Co prawda, za sprawy związane z pobieraniem, przechowywaniem, przetwarzaniem i dystrybucją krwi odpowiada służba krwi podległa Narodowemu Centrum Krwi w Warszawie, jednak planowe i rytmiczne zaopatrzenie regionalnych centrów krwiodawstwa i krwiolecznictwa w życiodajną krew możliwe jest przede wszystkim dzięki honorowym dawcom.

Rok 1958 traktowany jest jako oficjalny początek honorowego krwiodawstwa w Polsce.Zaprzestano wówczas płatnego pobierania krwi, z wyjątkiem dawców specjalnych - poddawanych seroferezom z przeznaczeniem osocza na produkcję surowic wzorcowych i immunoglobuliny anty-D. W 1958 roku pozyskano 2,5% krwi od honorowych krwiodawców, aby w 1992 roku dojść do 99%.

Upowszechnianiem wiedzy o krwi, potrzebie jej oddawania oraz zachęcaniem do aktywnego uczestnictwa w honorowym krwiodawstwie od początku – zgodnie z decyzją ówczesnych władz państwowych zajął się Polski Czerwony Krzyż i ten rok przyjęty został jako początek zorganizowanego Ruchu Honorowego Krwiodawstwa PCK.
Ruch Honorowego Krwiodawstwa jest integralną częścią struktury PCK i obecnie zrzesza blisko 200.000 członków i wolontariuszy, którzy poza systematycznym i planowym oddawaniem krwi, promują oraz upowszechniają ideały Ruchu, zjednując mu tym samym nowych sympatyków.

Ruch HDK PCK tworzą honorowi dawcy krwi – członkowie i wolontariusze Polskiego Czerwonego Krzyża skupieni w Klubach HDK PCK oraz innych jednostkach organizacyjnych Stowarzyszenia.Kluby, jako podstawowe jednostki organizacyjne PCK, zrzeszają dawców w środowiskach lokalnych: miejscach zamieszkania, pracy lub nauki. Podejmowane przez nie inicjatywy to m.in.: doraźne akcje poboru np.: w odzewie na apel służby zdrowia, szkolenia, pogadanki, konkursy, wspólne wyjazdy lub imprezy integracyjne, rekreacyjne czy sportowe. Rady HDK działają przy zarządach oddziałów rejonowych i okręgowych PCK – stosownie do ich decyzji w tej sprawie, a ich działalność dotyczy przede wszystkim koordynacji i inspiracji prac klubów oraz współpracy ze służbą krwi. Nad całokształtem prac Ruchu oraz jego ogólnopolską strategią czuwa, powołana przez Zarząd Główny PCK, Krajowa Rada Honorowego Krwiodawstwa PCK.